Mikelanđelo Buonaroti (1475 - 1564), bio je italijanski renesansni vajar, slikar, arhitekta i poeta, sa neuporedivim utjecajem na dalji razvoj evropske umjetnosti. Iako je bio toliko svestran ipak je svim svojim bićem bio vajar. Za njega je umjetnost '' pravljenje čovjeka'' koji mora biti oslobođen nepokretne materije. Njegov pristup je klasičan, helenistički, a likovi odišu patosom. Umjetničku obuku Mikelanđelo je takođe počeo relativno kasno za tadašnja shvatanja, negdje sa 13. godina, vjerovatno poslije prevazilaženja primjedbi koje je imao njegov otac, a koje su se ticale degradacije njegovog društvenog statusa, (u to vrijeme status umjetnika je bio ekvivalentan statusu zanatlije). Ipak, na očevu intervenciju Mikelanđelo biva primljen na obuku od tri godine u radionici tada veoma poznatog i perspektivnog firentinskog slikara, Domenika Girlandaja, ali je napušta poslije samo godinu dana i više sukoba sa svojim učiteljem, tvrdeći da „nema šta da nauči“. Uprkos ovoj tvdnji tada mladog i ponosnog Mikelanđela, smatra se da je u radionici Girlandaja savladao vještinu tehnike fresko slikarstva. Njegovo najpoznatije djelo je skulptura Davida. Djelo je napregnuto i mirno , istovremeno prikazuje radnju mirovanjai pokreta sto je glavna osobina Michelangelove umjetnosti. u području slikarstva njegovo najpoznatije djelo je Stvaranje Adama. To je djelo kojim Michelangelo siprotstavlja čovjeka i boga i likove tretira kao skulpturu, kako oblikom tako i bojom koja je u nijansama kamena. U arhitekturi pokazuje istu napregnutost i kompaktnost kao u vajarstvu i slikarstvu .
Njegova ostala djela su :
- Oplakivanje
- Mojsije
- Pietà Rondanini
